Kur pamjet flasin vetë/ Nis shpërndarja e shpërblimeve
Dritare.net
Sot nis shpërndarja e shpërblimit të fundvitit për pensionistët. Në të gjitha pikat e fotografuara nga LSA, radhë të gjata, zhurmë, tension. Njerëz të moshuar që presin me orë të tëra për të marrë shpërblimin e vitit që po mbyllet.

Por bashkë me paratë, këto foto tregojnë edhe një histori tjetër: historinë e një brezi të tërë që ka jetuar në radhë.

Radhë për bukë.
Radhë për vaj.
Radhë për dritë, ujë, ilaçe.
Radhë për pension, bonus, ndihmë.
Radhë gjithmonë.

Një brez që punoi gjithë jetën, por që shpesh nuk u shpërblye kurrë siç duhej. Një brez që sot, në moshën më të brishtë, duhet ende të presë në këmbë, me frikën se mos mbarojnë paratë, se mos mbyllet sporteli, se mos u humbet radha.

Shikoni duart e tyre që mbajnë letrat e radhës. Shikoni fytyrat e shqetësuara, nxitimin e brendshëm, dëshirën për t’i mbaruar punët sa më shpejt. Shikoni buzëqeshjen e atij gjyshi që, pasi merr paratë, i numëron me kujdes – jo nga lakmia, por nga frika se mos ka gabim, se mos i duhen për ilaçe, për dritat, për dimrin.

Ky është realiteti i njerëzve tanë më të mirë.
Njerëzve që na rritën, që na lanë trashëgimi karakterin dhe durimin.
Njerëzve që meritonin më pak radhë dhe më shumë dinjitet.

Shpërblimi është i mirëpritur. Çdo qindarkë për ta është e nevojshme.
Por shpresa e vërtetë është që një ditë, pensionistët të mos presin më në radhë.
Të mos presin më.
As për një shpërblim, as për një të drejtë.
Sepse ky brez e ka dhënë gjithçka.
Dhe i vetmi shpërblim i vërtetë që meritojnë është qetësia, respekti dhe dinjiteti.

Në çdo ditë të vitit.
Jo vetëm për fundvit./ dritare digjitale