Një jetë e tërë kushtuar ujit! Si gratë harrojnë veten për hir të familjes!
E Hënë 8 Korrik 2024, 14:02
Dritare.net
Nga Anagha Pathak, BBC Marathi
Sigurimi i ujit të pijshëm, është një rutinë rraskapitëse e përditshme për miliona gra në Indi. Në çdo stinë të vitit, verë apo dimër i acartë, ato ecin me kilometra të tëra çdo ditë, duke mbajtur mbi kokë enë plastike ose balte për të çuar ujë në shtëpi.
“Është një luftë e përditshme. Lodhem aq shumë sa rrëzohem kur mbaroj”, thotë Sunita Bhurbade nga Tringalwadi, një fshat 180 km (112 milje) nga qendra e Indisë, Mumbai.
Zonja Bhurbade shpenzon katër deri në pesë orë çdo ditë duke marrë ujë nga burimi më i afërt, për të mbushur enët e saj. Uji në liqenin ku ajo shkon, është i ndotur dhe ajo duhet të hapë vrima anash që uji të filtrohet natyrshëm dhe të depërtojë.
“Për katër deri në pesë muaj çdo vit, gratë nuk kanë zgjidhje tjetër veçse të marrin ujë nga distanca të gjata, sepse puset dhe burimet e ujit aty pranë thahen”, thotë ajo.
Për shkak të kësaj përditshmërie, ajo ankohet vazhdimisht për dhimbje të shpinës dhe qafës, lodhje dhe dobësi. Rigoroziteti i përditshëm gjithashtu e pengon atë dhe gratë e tjera nga fshati i saj të kryejnë një punë me pagesë.
"Nëse shkoj pas ujit, duhet të sakrifikoj jetesën time. Nëse përpiqem të fitoj një rrogë, familja ime mbetet pa ujë”.
Sipas një raporti të vitit 2023 nga Organizata Botërore e Shëndetësisë (OBSH) dhe Unicef, 1.8 miliardë njerëz në mbarë botën mbledhin ujin e pijshëm nga burime natyre.
Kjo është veçanërisht e vërtetë në Indi, ku, nevoja për të siguruar ujë të pijshëm po e pengon rritjen ekonomike.
"Së pari, gratë nuk mund të marrin punë me pagesë sepse duhet të bëjnë të gjitha punët e shtëpisë dhe së dyti, edhe nëse dëshirojnë të gjejnë një punë, nuk ka punë të mjaftueshme për gratë në Indinë rurale”, thotë Prof Ashwini Deshpande, i cili drejton departamentin e ekonomisë në Universitetin Ashoka të Delhi.
Vlera e punës së papaguar të grave në ekonominë indiane është e madhe. Raporti i bankës më të madhe tregtare të Indisë, State Bank of India (SBI) tregon se kontributi i përgjithshëm i punës së papaguar të grave në ekonomi është rreth 22.7 miliardë rupi (276.8 milion dollarë; 216.7 milion £), pothuajse 7.5% e PBB-së totale të Indisë.
OJQ Organizata Ndërkombëtare e Zhvillimit vlerëson se gratë indiane shpenzojnë 150 milionë ditë pune çdo vit duke marrë ujë. Ekspertët thonë se nëse gratë mund ta kalojnë këtë kohë në aktivitete me pagesë, ato mund të jenë financiarisht të pavarura dhe kjo mund të nxisë ekonominë. Qeveria indiane thotë se po punon vazhdimisht për të përmirësuar infrastrukturën e ujit në mbarë vendin. Deri në janar 2024, India, kishte siguruar ujë për pothuajse 74% të familjeve rurale.
“Unë hap rubinetin, uji vjen me nxitim është si një ëndërr. Unë nuk shihja kaq ujë, që kur isha pesë vjeç”, thotë Mangal Khadke, e cila është e martuar dhe në të 30-at dhe jeton rreth 30 km nga zonja Bhurbade.
Por ka ende miliona që nuk kanë akses në ujin e rubinetit!
Qasja në ujë të pijshëm të pastër është një problem si në Indinë rurale ashtu edhe në atë urbane. Rreth 700 km larg nga Tringalwadi, në fshatin Aaki të rrethit Amaravati të Indisë qendrore, kryetarja e fshatit Indrayani Javarkar kalon pjesën më të madhe të ditës së saj duke gjetur dhe mbledhur ujë.
"Është kaq thatë këtu në verë sa çdo ditë zgjohem me një mendim në mendjen time: ku mund të gjej ujë sot?" ajo tha.
Zonja Bhurbade thotë se të marrësh ujë rubineti për të është ende një ëndërr e largët.
“Gratë fillojnë këtë punë që kur janë vetë fëmijë. Dikush u jep atyre një kovë të vogël dhe u thotë, merreni dhe mbajeni. Dhe pastaj, është obligim i gjithë jetës, derisa të vdesë”, thotë ajo.
Zonja Bhurbade nuk kujton një vit të vetëm ku nuk i është dashur të ecë me milje me një enë mbi kokë.
E pyetëm se çfarë do të bënte nëse do të kishte kohë të lirë dhe ajo tha se i pëlqen të këndojë.
Por këngët e saj kanë të bëjnë edhe me ujin.
“Radu nako bala mi panyala jate”, këndon ajo.
Do të thotë: "Mos qaj fëmija im, unë do të siguroj ujë"./M.K-dritare.net
