Një kafe që u kthye në tragjedi! Çfarë po ndodh me shoqërinë tonë
E Mërkurë 22 Tetor 2025, 13:01
Dritare.net
Një kafe. Një ekspres i fikur. Një fjalë e rëndë. Dhe më pas – dy të rinj të vrarë.
Ngjarja e rëndë në Manëz, ku një debat i zakonshëm në një lokal përfundoi me përdorimin e armëve të zjarrit, nuk është thjesht një kronikë e zezë. Është një pasqyrë e saktë e asaj që po ndodh në shpirtin e kësaj shoqërie: një shoqëri e lodhur, e irrituar, që nuk di më të ndalojë përpara se të jetë vonë.
Rreth orës 01:45, pranë një karburanti në Manëz, Flori Paluçi, 33 vjeç, vrau me armë zjarri Aranit Kurtin, 23 vjeç, pas një përplasjeje që nisi nga refuzimi i kamarierit për të bërë një kafe. Më pas, Daniel Pepa, 21 vjeç, që ndodhej me Kurtin, reagoi me armë dhe vrau Paluçin. Brenda pak sekondash, një debat për një ekspres të fikur u kthye në skenë krimi.
Kur mungon freni i arsyes
Të gjitha shenjat tregojnë se po jetojmë në një kohë ku nervi ka zëvendësuar logjikën, ku krenaria personale është bërë më e rëndësishme se jeta njerëzore. Një shikim i shtrembër, një fjalë më shumë, një refuzim i zakonshëm – mjafton kaq për të shpërthyer tragjedia.
Kjo ngjarje është një shembull dramatik i asaj që ndodh kur shoqëria humbet frenat morale. Kur njeriu nuk di më të ndalet, të marrë frymë, të mendojë përpara se të reagojë.
Në këtë rast, askush nuk fitoi. Dy familje janë në zi. Një komunitet është i tronditur. Një 21-vjeçar është në arrati, me një jetë të shkatërruar përgjithmonë.
Çfarë po ndodh me ne?
Pse çdo mosmarrëveshje, sado e vogël, përfundon me agresion, sharje, armë?
Ndoshta sepse jemi rritur me idenë se “të mos e lësh veten”, se “duhet t’i dalësh përballë”, se “kush të prek, e prek më fort”. Kjo kulturë e rreme “burrërie” është ajo që po na vret ngadalë – në familje, në rrugë, në lokalet e natës, në çdo qoshe të këtij vendi ku mungon arsimi emocional dhe moral.
Arma nuk është forcë. Është frikë, është dobësi, është paaftësi për të komunikuar. Por fatkeqësisht, shumë të rinj sot nuk e shohin kështu. Ata e shohin si mënyrë për të imponuar veten, për të fituar respektin që në fakt humbet pikërisht në momentin që e drejton kundër dikujt.
Një thirrje për reflektim
Kjo ngjarje duhet të shërbejë si një thirrje zgjimi. Nuk mjafton më të ndiejmë keqardhje, të themi “çfarë po ndodh me këtë vend” dhe të kalojmë te lajmi tjetër. Duhet të kuptojmë se shoqëria nuk rrënohet vetëm nga krimi i organizuar apo politika e korruptuar – por edhe nga dhuna e përditshme që po normalizohet.
Shkollat, familjet, mediat dhe institucionet duhet të rifillojnë nga e para: të mësojnë respektin, durimin dhe komunikimin. Sepse po e humbim sensin e gjërave të vogla, dhe bashkë me të, edhe jetën.
Një kafe nuk mund të vlejë sa dy jetë.
Por në një vend ku nderi matet me armë, dhe jo me arsyen, çdo kafe mund të kthehet në tragjedi./dritare.net
