Historia e Petrit Vukajt! Nga malet e Tropojës në Vancouver, një jetë mes mallit dhe zhgënjimit politik
Dritare.net

Në një lidhje të pazakontë nga makina e tij në Vancouver, para agimit dhe fillimit të ditës së punës, Petrit Vukaj ndau historinë e jetës së tij për emisionin Shqip nga Rudina Xhunga në DritareTV. Një rrëfim i sinqertë që përshkon dekada, kontinente dhe emocione të thella, duke pikturuar portretin e një shqiptari të ndershëm, të lidhur pashmangshmërisht me fatin e atdheut të tij. I lindur në fshatin e izoluar Salcë të Tropojës, Vukaj kujton një fëmijëri të vështirë por të pasur me vlera. Ai rrëfen për jetën në një familje patriarkale me 28 anëtarë në një shtëpi dhe për nënën e tij, e cila u martua në moshën 17-vjeçare.
Mes kujtimeve më të shtrenjta është një traditë e lashtë malësore: vendosja e një buke në dritare për udhëtarin e rastit. “Nuk guxonim ta preknim, ishte e shenjtë, ishte e mikut,” kujton ai, duke theksuar se mysafiri dhe fjala e dhënë ishin ligj. Në vitin 1981, familja e tij zhvendoset në Velipojë, ku jeta vazhdon të jetë një sfidë, me tetë persona që ndajnë një dhomë e një kuzhinë. Megjithatë, ai thekson se pavarësisht varfërisë materiale, ekzistonte një “kënaqësi shpirtërore” dhe një ndjenjë komuniteti që sot i mungon. Tranzicioni demokratik e gjen Petritin, si shumë shqiptarë, plot shpresë. Ai pranon se përplasja e tij më e madhe me të atin ishte pikërisht për Sali Berishën.
Ndërsa ai e shihte si shpresën e ndryshimit, i ati, duke u bazuar në historinë familjare të Berishës, e paralajmëroi: “Ky që dogji kishën, do ta djegë Shqipërinë tre herë.” Me kalimin e viteve, Vukaj u bind për fjalët e të atit, duke e cilësuar regjimin e Berishës si “ujkun që shpërndau familjet shqiptare”, duke instaluar një sistem ku “respektohet vrasësi dhe i ligu, ndërsa punëtori i ndershëm shihet si gjynah”.
Ai e akuzon rëndë Berishën për përfshirje indirekte në krimet më të bujshme politike të tranzicionit dhe për furnizimin me naftë të Millosheviçit gjatë luftës. I zhgënjyer, ai emigron në Greqi, ku punon në ndërtim dhe arrin të ngrejë një biznes të vogël. Por ëndrra për një të ardhme më të mirë e çon drejt Kanadasë. Në këtë rrugëtim, ai bie pre e një mashtrimi, duke humbur 50 milionë lekë të vjetra, të gjitha kursimet e jetës, për një vizë pune që nuk e mori kurrë. Pavarësisht kësaj, ai arrin të shkojë në Kanada më vonë, duke nisur gjithçka nga e para në moshën 48-vjeçare.
Sot, nga Vankuveri, Petrit Vukaj vazhdon të ndjekë me vëmendje Shqipërinë. Ai e sheh vendin të zhytur në një krizë vlerash dhe të prekur nga një “edukatë e djallëzuar”. Shpresa e tij e vetme mbetet te reforma në drejtësi dhe sundimi i ligjit. Ai shpreh gatishmërinë për të kontribuar financiarisht për atdheun, nëse do të krijohej një sistem i besueshëm ku fondet të administroheshin me ndershmëri. Historia e tij është një testament i qëndrueshmërisë, punës së palodhur dhe dashurisë së pashuar për një Shqipëri që, ndonëse e ka lënduar, vazhdon të jetë në zemrën e tij./dritare.net