Rrëfimi i jashtëzakonshëm i Luela Myftarit: Nga tmerret e 1997-ës te gjenocidi çam
Dritare.net

Në një rrëfim të jashtëzakonshëm dhe plot emocione në emisionin Dekalog me gazetarin Roland Qafoku, gazetarja e njohur e kulturës, Luela Myftari, ka shpalosur jo vetëm rrugëtimin e saj profesional, por edhe kapituj të dhimbshëm të historisë së familjes dhe kombit shqiptar.
Intervista, e cila nisi me një diskutim mbi statusin e gazetarisë kulturore në Shqipëri, u shndërrua shpejt në një dëshmi të gjallë të kujtesës historike, duke prekur tema që varionin nga trazirat e vitit 1997 e deri te gjenocidi i Çamërisë. Myftari, e cila sot njihet si një nga zërat më të spikatur të gazetarisë kulturore në A2 CNN, rrëfeu fillimisht tranzicionin e saj të vështirë nga gazetaria sociale te ajo e kulturës.
Ajo shpjegoi se si raportimi i përditshëm mbi mjerimin, jetimët dhe të moshuarit e braktisur kishte filluar të rëndonte mbi shëndetin e saj emocional, duke e shtyrë drejt 'strehës' së librit dhe artit. Megjithatë, edhe në këtë fushë, pasioni i saj për të vërtetën mbetet i palëkundur. Një nga momentet më kulminante të bisedës ishte rrëfimi mbi bibliotekën e saj personale. Myftari tregoi historinë prekëse të vitit 1997, kur biblioteka e lagjes në Laprakë u përfshi nga flakët. Ajo përshkroi se si prindërit e saj, së bashku me fqinjët, përdorën thasë patatesh dhe mielli për të shpëtuar librat nga djegia, një akt që sot tingëllon sa heroik aq edhe surreal.
Këta libra, të shpëtuar nga hiri i anarkisë, përbëjnë sot bërthamën e bibliotekës së saj, duke shërbyer si një kujtesë e forcës së kulturës përballë shkatërrimit. Por, plaga më e thellë që u hap gjatë kësaj interviste ishte ajo e Çamërisë. Luela, pasardhëse e drejtpërdrejtë e familjeve të njohura nga Paramithia, ndau detaje rrëqethëse të masakrës së vitit 1944. Ajo tregoi për gjyshin dhe stërgjyshin e saj, të cilët u ekzekutuan pabesisht pasi ishin thirrur për një 'mbledhje paqësore' nga forcat greke. Rrëfimi i saj për gratë çame, të cilave u shkuleshin vathët nga veshët me dhunë, dhe për arratisjen dramatike drejt Shqipërisë, solli në studio atmosferën e rëndë të një tragjedie që kërkon ende drejtësi. Intervista u mbyll me një notë shprese dhe arti, duke diskutuar për takimin e saj të rrallë me aktoren e madhe Matilda Makoçi dhe përpjekjet për të ruajtur trashëgiminë kulturore, si vallja e Osman Takës. Luela Myftari dëshmoi se gazetaria nuk është thjesht raportim, por një mision për të ruajtur kujtesën, identitetin dhe dinjitetin njerëzor./K.C/dritare.net